ისტორია ელექტროობის შესახებ

ელექტრული პროცესების შესახებ პირველად ჯერ კიდევ ძველ დროში შეიტყვეს. ეს არის  ყველასათვის ცნობილი ცდა ბეწვის სტატიკური მუხტის შესახებ. ოღონდ იმ დროში ბეწვეულს ქარვაზე ხეხავდნენ. ამის შემდეგ ქვა იძენდა ქაღალდის მიზიდულობის თვისებას.  ეს შეამჩნია თალეს მილეცკიმ.  აღნიშნულ ქვასთან ასოციაციაში გაჩნდა სიტყვა „ელექტრობა“, რაც ითარგმნება, როგორც „ქარვა“.  აღნიშნული სწავლება ვითარდება საკმაოდ ნელა, მაგრამ ყველაფერი იცვლება აღორძინების ხანაში, როდესაც მსოფლიოს წამყვანი მოაზროვნეები იწყებენ დამუხტული ნაწილაკების მოძრაობის კვლევას.  სწორედ ამან მიგვიყვანა ელექტრობის საუკუნის დაწყებამდე.  პირველი სანათი ხელსაწყოების გამოჩენასთან ერთად წარმოიშვა ისეთი სპეციალისტების არსებობის აუცილებლობა, რომლებსაც არ შეეშინდებოდათ ძაბვით ზიანის მიღების რისკისა და მათ მოემსახურებოდნენ.  ასე გამოჩნდნენ პირველი ელექტრიკოსები. მათი სამუშაო სახიფათო და წინასწარ განუსაზღვრელი იყო. ცდებისა და შეცდომების მეთოდით იხვეწებოდა აღჭურვილობის იზოლაციის ტექნოლოგიები და ხდებოდა სამკურნალო მიზნით მუხტების (ძაბვის) გამოყენების ტექნოლოგიების ათვისება.  ჩვენს დროში ელექტრიკოსებს უკავიათ სახიფათო და მუდმივად მოთხოვნადი პროფესიების ნიშა.